En alweer de laatste week!

Dit wordt dan mijn laatste reisverslag want volgende week vrijdag begint mijn terugreis alweer richting Nederland. Vandaar dat ik nu nog wil vertellen wat ik nog weer meegemaakt heb.

Na de babyafdeling kwam ik op de chirurgie afdeling. Deze afdeling zag er beter uit dan dat ik tot nu toe had gezien. Het was allemaal schoner en veel netter. Dus het kan wel in dit ziekenhuis ;) Wat ik hier voornamelijk heb gezien zijn redelijk ver gevorderde wonden. Zoals de diabetische voet. Vaak had zo iemand dan een grote geinfecteerde wond die maar heel langzaam genas. Of decubitus wonden die niet wilden genezen. Het grootste probleem is dat de mensen die een wond hebben veel te lang wachten om naar het ziekenhuis te komen of traditionele geneeswijzen proberen en dan uiteindelijjk alsnog in het ziekenhuis terecht te komen. Waar de verpleegkundigen de vergaande wonden moeten schoonmaken en behandelen. Ik vond het wel een leuke afdeling, ook omdat ik de tweede week zelf wonden mocht behandelen!
Nu zit ik op de emergency afdeling. En dit vind ik echt super. Die spanning en verassing als er iemand binnen wordt gebracht op de afdeling. Je weet niks en moet snel handelen. Zo was er een casus dat Anuska en ik voor bij de ingang stonden te wachten op een patient. Want patienten worden nooit aangekondigd ze worden gewoon binnengebracht. Dus in dit geval stopte er een busje voor de ingang en er sprongen allemaal jongens uit die riepen om hulp. Wij gingen hier snel naartoe met de brancard en er bleek een hevig bloedende jongen in het busje te liggen. Hij werd door zijn vrienden op de brancard getilt en wij gingen er snel mee naar binnen. Maar de jongen was helemaal in de war en angstig. Daarom moest ik hem heel stevig tegenhouden anders viel hij van de brancard (hierdoor mijn smetteloze witte kleding een mooi kleurtje gegeven). Het bleek te gaan om een gevecht. De jongen had gevochten met iemand van een andere school en deze persoon had een samoerai zwaard gebruikt en hem een flinke snee achterop zijn hoofd bezorgt en ook een snee in zijn kin. Dit bloedde natuurlijk gigantisch en de jongen was ook met zijn hoofd op de grond geslagen en daarom had hij een hersenschudding. De politie was ook gelijk ter plaatse om foto's van de jongen en zijn wonden te maken. Bij deze jongen kreeg ik de kans om mijn eerste hechting te plaatsen dit was nog moeilijker dan gedacht maar wel leuk om te doen, ook heb ik hier een infuus mogen plaatsen.. jaja ging in 1 keer goed. Op de emergency heb ik nu nog 3 dagen te gaan dus ben benieuwd wat ik nog tegenkom.
De directeur van het ziekenhuis heeft ons nog een keertje meegenomen naar Bandung. Hier hebben we verschillende Nederlandse gebouwen gezien van vroeger. Ook hebben we hier natuurlijk weer gewinkeld. We zijn naar een modernere plek gegaan met nieuwbouw het leek haast of we in Europa waren, zo'n verschil met wat we tot nu toe van Indonesie hebben gezien. 's avonds zijn we zelfs naar de bioscoop geweest met de dochter van de directeur het was erg gezellig. Ook zijn we nog 's avonds naar een hoger gelegen punt gereden zodat we over heel Bandung konden kijken. Dit was een heel mooi gezicht door alle lichtjes van de stad.
We zijn tussendoor ook nog naar de zee geweest. Dit heette Unjung Genteng, hier hadden we een bamboehuisje vlak aan het strand. Dus het eerst wat we hebben gedaan was zwemmen in de zee dit was erg lekker, het water was namelijk niet koud. 's Avonds hebben we een strandwandeling gemaakt en zijn we bij de vrijlating van heel veel baby schildpadjes geweest. Dit was heel leuk om te zien hoe al die kleine beestjes hun weg zochten naar de zee. En dan waren ze er eindelijk en werden dan door een grote golf of meegenomen de zee in of terug geworpen op het strand. De volgende dag hebben we nog genoten van een ontbijt terwijl we uitkeken op het strand en de zee. Hierna zijn we vertrokken richting een super mooie waterval. Waar we natuurlijk weer een duik hebben genomen, gelukkig was bij deze waterval het water niet ijskoud maar had een lekkere temperatuur zodat we mooi een tijdje konden zwemmen en genieten.
Ook zijn we nog naar Cipanas geweest een plaats anderhalf uur rijden van Sukabumi. We wilden hier van een berg met een parachute maar helaas was de wind die dag te sterk en konden we dit niet doen. Toen zijn we maar naar een bloemenpark geweest. Hier had je verschillende stijlen tuinen en bloemen, zoals een balineese tuin een franse tuin enz.. het was een fleurig geheel.
Nu staat voor aankomende zondag onze laatste activiteit gepland. We gaan naar Kawah Puthi ( de witte vulkaan) deze moet, als we de verhalen mogen geloven, erg mooi zijn. Maarja dat zal ik zondag dan wel zien.
Het is wel vreemd om zo mijn laatste verhaal te schrijven, wetend dat ik over een week weer terug in Nederland ben. Aan de ene kant vind ik het jammer dit land te moeten verlaten, het is zo mooi en de mensen zijn ook erg aardig. Maar aan de andere kant vind ik het ook een heerlijk vooruitzicht om weer terug te gaan en iedereen weer te zien!
Ik hoop dat iedereen genoten heeft om zo met mij een beetje mee te reizen, ik vond alle berichten die ik heb gekregen heel erg leuk! Bedankt allemaal!
En ik zie jullie allemaal snel weer maar dan in in levende lijve ;)

Liefs Marloes