de eerste dag

De eerste dagen
Het afscheid op Schiphol viel wel tegen, maar eenmaal onderweg ging het gelukkig al weer wat beter. De reis was begonnen!! Ik zat in een groot vliegtuig en de stoel naast mij was leeg dus had ik mooi wat meer ruimte. Er was genoeg te zien op mijn tv dus ik heb me wel vermaakt. Op Dubai aangekomen moest ik langs de controle, hier moest ik mijn schoenen uitdoen en op de band zetten. Maar gelukkig was er niks aan de hand en kon ik daarna gewoon verder. Op de algemene hal waar de borden met informatie staan vond ik nog 2 Nederlandse meisjes die allebei ook alleen waren. We besloten koffie te gaan drinken en toen kwamen er nog 1 meisje en 1 jongen bij die ook alleen waren. Dus het wachten op Dubai duurde toen niet meer zo lang. De vlucht naar Jakarta duurde wel wat langer en ik had toen ook last van mijn benen en zo leek de reis wel erg lang te duren, vooral omdat ik ook niet kon slapen in het vliegtuig. Op Jakarta geland duurde het even voordat ik mijn koffer had gevonden. En daarna op zoek naar de uitgang, blijkbaar ben ik de verkeerde uit gegaan want er kwamen direct mensen op mij af die me met de taxi wel ergens naar toe wilden brengen. En Leo, Danielle en Carine waren nergens te bekennen. Gelukkig had ik het telefoonnummer van Leo en hadden ze me zo gevonden. Toen begon de 4 uur durende reis naar Sukabumi. Dit duurde ook nog eens extra lang omdat we in het centrum van Jakarta in de file kwamen te staan. Onderweg hebben we ergens in een restaurant gegeten. We moesten eerst met een trap naar beneden en toen bleken daar allemaal aparte zitplaatsen te wezen die dreven op het water dat was erg leuk. Hier zwommen allemaal karpers in die ze hier ook kweekten en die gebruikte ze voor het restaurant. Het toilet was wel even wennen (zie foto) maar gelukkig had ik nog papieren zakdoekjes bij me dus het kwam wel goed. Lekkere Nasi met kip gegeten. We kwamen rond 23.30 bij het huis van Leo aan. Hier werden we opgewacht door de moeder van Leo, zijn vriendin en door Anuska en Erica. Ook heeft Leo 4 honden. 1 kleine chihuahua, een grote zwarte hond. Een puppy en de moeder van die puppy. Lang hebben we toen niet met hen gepraat we waren erg moe. Dus snel de kamer in orde maken en slapen.
We werden pas rond half 1 wakker, na een koude douche (ze hebben niet anders) knapte ik weer wat op. En vanmiddag zijn we met zijn 5en naar Sukabumi centrum gelopen dit is ongeveer drie kwartier lopen. Onderweg begon het erg hard te regenen. Iedereen had een poncho behalve ik natuurlijk, dus die ook maar gelijk in de winkel gekocht, aangezien het hier wel vaker zo hard kan regenen. Maar die regen was wel lekker daardoor werd het wat minder benauwd. We zien ook overal van die kleine gekko’s (tjiektjak, ik weet niet hoe je het schrijft). Deze beestjes doen gelukkig niks en eten alleen maar de insecten op, dus we laten ze ook in ons huis zitten. De mensen zijn hier erg aardig en vooral ook nieuwsgierig. Ze zijn benieuwd wat we hier doen en waar we vandaan komen. Gelukkig kunnen Anuska en Erica met hun woordenboekjes een klein beetje Indonesisch dus dat is wel handig. We zijn naar de supermarkt geweest deze is gelukkig goed gevuld met alles wat we nodig hebben. Nadat we klaar waren hebben we Leo gebeld en die kwam ons ophalen met de scooters. Hij had 4 andere mannen meegenomen zodat we allemaal bij iemand achterop konden zitten. Deze scooters zie je in de hele stad, zoals je bij ons de fiets hebt heb je hier die scooters. Het verkeer is hier wel even wat anders dan bij ons thuis. Hier is de voorrangregel wie het eerst komt die gaat het eerst. Dus het is goed opletten en vooral ook toeteren. Dat is een teken dat je eraan komt. Zodat de ander je goed in de gaten heeft. Ook is het normaal dat je net op het nippertje gaat inhalen. Dit is wel even wennen als je bij iemand in zit. Maar goed dat ik zelf niet hoef te rijden hier, ik kwam de straat nog niet eens uit denk ik :P
Vanavond heeft Carine gekookt, rijst met groente dit smaakte ook goed. Morgen kookt oma voor ons, als wij dit aangeven wil ze dit graag voor ons doen, dus dat is mooi. Waarschijnlijk komt Ferry morgen hier en horen we meer over het ziekenhuis. Nou dit was een kleine update van alle indrukken die ik heb opgedaan.
Sampai bertemu lagi (tot gauw)