verschillen tussen ziekenhuisen

13-3-12
We gingen nu met z’n vieren op pad, aangezien Danielle nog misselijk en moe was door alles wat er gisteren was gebeurt. We hoopten dat het vandaag wat leuker zou zijn op de afdeling. Dat we meer gingen doen dan alleen maar praten. En gelukkig was dit ook zo! We hebben eerst meegelopen met de arts die de ronde deed op de afdeling. We konden hem natuurlijk niet verstaan maar gelukkig wilde de stagiaire het wel vertalen voor ons. Ook kregen we te zien hoe ze hier een geïnfecteerde wond gingen behandelen. Dit gaat heel anders dan als in Nederland. Hier hebben ze een soort verband dat in NACL en een anti-infectie middel ligt ze hebben dan ook twee klemmetjes waarmee ze dat verband oppakken en uitwringen. Daarna leggen ze het op de buik van de vrouw en rollen het weer van de buik af. Dit doen ze 2 keer en dan gaan ze er een nat verbandje opleggen en een droge dit plakken ze dan ook weer af. Maar ze hebben hier maar 1 soort of tape. Deze mevrouw kon niet goed tegen deze tape, dus haar huid irriteerde maar ze konden hier niks aan doen. Ik heb ook verteld en laten zien hoe we in Nederland omgaan met een geïnfecteerde wond. Dat wij meer steriel werkten. Ook hebben we bij een vrouw die 35 weken zwanger is gevoelt aan haar buik. We hebben de regels van Leopold geleerd. Dat zijn vier stappen. Je voelt aan de buik hoe het kindje ligt. Dus ik heb het hoofd, de rug en de billetjes gevoeld. Ook hebben we gezocht naar het hartje van de baby. Toen we dat gevonden hadden konden we ook heel mooi het hartritme horen. Dit was erg leuk! Wat me wel opviel was hoe de verpleegkundigen met de infusen omgaan. Nadat die mevrouw bloedtransfusie had gekregen, wisselden ze het systeem niet maar deden ze er een zak zout oplossing aan. Maar het systeem liep niet goed, dat zagen wij later. Toen we het vertelden probeerde ze het wel op te lossen, maar er zat al veel oud bloed in. Dus de vloeistof was niet helder meer, maar pas toen wij het zeiden gingen ze pas goed spoelen. Maar het deed de vrouw wel erg pijn, omdat het zo lang stil had gestaan. En ik denk ook dat er wat propjes mee naar binnen zijn gegaan.
Er was ook een mevrouw die pas was bevallen en die nog erg last van haar buik had. Wilde wat hoger in bed liggen maar dit kon ze zelf niet goed. De verpleegkundige die haar ging helpen kreeg het niet goed voor elkaar. Dus hebben Anuska en ik laten zien hoe we dat in Nederland doen. We hebben het bed aan de kant geschoven en zijn ieder aan 1 kant gaan staan. Toen hebben we de armen onder haar rug en benen door gedaan en tilden we haar zo omhoog. De mevrouw was erg blij want zo ging het makkelijk. Aangezien ze geen papegaaien aan het bed hebben kan de vrouw het bijna niet zelf.
Er was ook een mevrouw die 5 maanden zwanger was, maar haar kindje was overleden in haar buik. Dus ze kwam hier eigenlijk omdat ze het kindje dan weg wilde laten halen. Maar dit was niet mogelijk aangezien het ziekenhuis een handtekening nodig heeft van de vader of van de familie. Maar zij was al 8 maanden alleen en had geen contact meer met haar man of familie. Hierom kon er geen handtekening geplaatst worden. Daarom kon het ziekenhuis geen abortus bij haar doen. Dus werd ze met bepaalde tabletten naar huis gestuurd in de hoop dat de tabletten de bevalling op gang hielp.
Maar we zagen ook veel vrouwen die na hun keizersnede een infectie kregen aan de wond. Dit is een groot probleem in dit ziekenhuis. Daarom willen we graag helpen met de infectiepreventie!